Մադրիդ
15 մայիսի, 2020թ․
Ռոբերտ Մինասյանի Հիշատակին
Սիրելի Ռոբերտ, որ հանգչում ես դրախտում,
EURHODIP-ում ավելի քան 30 տարի լինելով, երբեք չեմ անհանգստացել իմ գործընկերների հոգևոր և քաղաքական պատկանելիությամբ։ Կարևորն ինձ համար եղել է այն սերը, որ մարդիկ տածել են միմյանց և իրենց երկրի նկատմամբ։
Դու Հայաստանն էիր կրում քո խոսքի, արյան և սրտի մեջ։
Այս ասոցացիան սովորեցրել է ինձ արժևորել մարդկանց առանց՝ նրանց ունեցած գաղափարների և բախտի հիման վրա նրանց դասակարգելու հիմար մտքի։
Ռոբերտ, դու իմ մտերիմ ընկերն էիր՝ հարազատ երկրում, բայց շատ, շատ հեռու։ Դու ներկայացնում էիր մի հինավուրց քաղաք՝ բազմադարյա պատմությամբ և կոթողներով, որոնց մեզ էլ էիր պատրաստակամորեն հաղորդակից դարձրել։
Ռոբերտ, բոլորս էլ հիշում ենք քեզ մեր կոնֆերանսների, հանդիպումների և հավաքների ժամանակ, բայց ես չեմ կարողանում մոռանալ այն տարին՝ 2016 թվականը, քո հարազատ քաղաք Երևանում, որտեղ ճգնաժամ էր, որը մենք բոլորս կարողացանք հաղթահարել։ Դու մեր բոլորի աջակիցն էիր։
Սիրելի Ռոբերտ, շնորհակալություն քո ներկայության ու զբաղեցրած պաշտոնի համար, որը չպետք է դատարկ մնա։ Քո սաներից մեկը պետք է քո հիշատակի և մեր պրոյեկտների շարունակողը լինի։
Խոստանում եմ, որ ինչ-որ մի տեղ քո դպրոցում, Երևանում, մենք հուշատախտակ կտեղադրենք, որ բոլոր անցորդները հիանան ու հիշեն մի հայի, որն աշխահի քաղաքացիներ է կրթել։
Շնորհակալություն, Ռոբերտ․ հանգչիր խաղաղությամբ դրախտում։
Լուիս դե Լեզամա
MADRID
15th of May 2020
IN MEMORY OF ROBERT MINASYAN
Dear Robert, who art in heaven:
In my more than thirty years of being in EURHODIP, I have never worried about my colleagues’ spiritual beliefs or political belongings. For me, the most important thing was the love that each one feels for his people and for his country.
You carried Armenia in your words, in your blood, and in your heart.
This association has taught me to value people without the stupid thought of rating their ideas or their fortunes.
Robert, you were a close friend to me in a dear country but far, far away. You represented an ancestral town with a long history and monuments that you made us know with affection
Robert, we all remember you in our conferences, in our meetings, in the assemblies But I cannot forget that year 2016 in your beloved Yerevan where there was a crisis that we have all been able to save.. You were the support of all of us.
Dear Robert, thank you for your presence, for your chair, which must not be left empty. Someone you trained must be the continuator of your memory and of our projects.
I promise you that in a somewhere in your school, back in Yerevan, we will place a plaque so that all who pass by admire and remember an Armenian who created citizens of the world.
Thank you, Robert you are in heaven!
A strong hug,
Luis de Lezama